ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!
ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΑ!
ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝΕ ΣΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΤΟΥ ΕΥΡΥΤΕΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ!
ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΑ!
ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝΕ ΣΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΤΟΥ ΕΥΡΥΤΕΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ!
ΗΜΕΡΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΤΟΥ ΟΑΕΔ, ΕΛΠΙΖΩ ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΑ ΝΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝΕ ΝΑ ΣΤΕΛΝΟΥΝΕ ΤΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΝΕΩΘΗΚΑΝΕ ΑΚΟΜΑ!
2 σχόλια :
Σήμερα είδα το blog σας και λυπήθηκα πολύ.
1. Αυτή η ιστορία με τις εκφράσεις ΠΑΙΔΙΑ των stage μήπως είναι καιρός να συταματήσει. Δεν είμαστε ΠΑΙΔΙΑ, αλλά εργαζόμενοι,πολλοί οικογενειάρχες, με αξιοπρέπεια και αρχές και μας υποτιμούν όσοι μας αναφέρουν έτσι
2. Από τους τόσους μουσικούς θησαυρούς ελληνικούς και ξένους τον ...Πανταζή βρήκατε να μας προβάλετε;
Τόσο πολύ σας εκφράζει;
3. και μάλλον 1ο θα έπρεπε.
Για την πρωτομαγιά οι γιρλάντες και τα "λελούδια" αρμόζουν;
Για αγώνες,για θυσίες,για νεκρούς, στο ΣΙΚΑΓΟ και στη... ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ δεν ακούσατε τίποτε;
Ειδικά σήμερα που κατακτήσεις δεκαετιών εξαφανίζονται μία-μία (8ωρο, μονιμη και σταθερή απασχόληση, πλήρης ασφάλιση, STAGE κ.α.), το στεφάνι σας μάρανε;
Εκτός αν το θεωρείτε επιτύμβιο των παραπάνω απωλειών.
Τι να πει κανείς;
Μάλλον, δεν "υπάρχει ελπίς".
Τουλάχιστον από το blog σας.
Ευχαριστω για την δημοσιευση.
Σχετικα με την εκφραση ΠΑΙΔΙΑ των stage, εννοω τα παιδια που εργαζονται στις υπηρεσιες τους και δεν τους ενδιαφερει τι θα γινει για το μελλον τους(συμπεριλαμβανομενων και οικογενειες). ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ είναι αυτοι που βγαινουνε στους δρομους, αγωνιζονται, διεκδικουν, τρεχουν για τα δικαιωματα τους, αναφερομαι σε αυτους που ητανε στην πορεια των stage, αυτοι δικαιουνται να λεγονται εργαζομενοι, ενω ολοι οι αλλοι ειναι παιδια των στειτζ.
Σχετικα με ποιον τραγουδιστη εχω στην σελιδα, το συγκεκριμενο ονομα σημαινει πολλα για τα παιδια των στειτζ που προσπαθουν να ανανεωσουν τις συμβασεις τους και οχι μονο, τοτε θα είχες συμφωνησει μαζι μου.
Πρωτομαγια ειναι η εργατικη πρωτομαγια, η πρωτομαγια που εργαζομενοι προσπαθησαν να προασπισουν τα εργατικα δικαιωματα τους, σε αυτους αξιζει κατι παραπανω απο μια ανδοθεσμη λουλουδιων. Σε καθε σπιτι πρεπει να κρεμαστει ενα μαυρο στεφανι για καθε εργαζομενο που εχει χασει την εργασια του απο την δηθεν οικονομικη κριση.
Ελπιζα υπαρχει. Αμα αγωνιστουμε ολοι μαζι.
Το blog δεν ειναι σωματειο. Ειναι τροπος εκφρασης. Ειναι ελευθερος τροπος επικοινωνιας μεταξυ συναδελφων.
Αυτη την στιγμη υπαρχουν πανω απο 20.000 στειτζερ που αγωνιουν ο καθενας για το δικο του εργασιακο μελλον. Προσπαθουν εδω να καλυψουμε ολες τις πλευρες των στειτζερ,ανανεωσεις,αβεβαιοτητα εργασιακη κτλ
Δινουμε περισσοτερο εμφαση στις συμβασεις του ΕΔΤ που τωρα ξεκινησαν το δευτερο 18μηνο σε σχεση με τις αλλες συμβασεις που ειναι πανω απο 24 μηνες.
Δημοσίευση σχολίου